Krivitsa ( Topalköy ) köyünden bir koruyucu anne, reşit olduktan sonra da çocuklarına bakmaya devam ediyor.

Samuil'in Krivitsa ( Topalköy ) köyünde yaklaşık 20 yıldır koruyucu annelik yapan Zehra Mehmed, evini ve kalbini ebeveyn bakımından yoksun çocuklara açıyor. Son yıllarda Metin ve ağır engelli Sinan'a bakıyor. Her ikisi de reşit olmalarına ve resmi koruyucu ailede olmamalarına rağmen, Zehra ve eşi onlara destek ve aile olmaya devam ediyor. "Çocuk 18 yaşına geldiğinde bakım sona ermiyor. Kapınızın önünden geçtiğinde, sadece kurumlara karşı değil, ona karşı da sorumluluk alıyorsunuz. 'Ben işimi yaptım' deyip onu kendi başına bırakamazsınız," diyor Zehra BTA'ya.

Koruyucu anne olarak hikayesi 2008 yılında eşiyle birlikte dört yaşındaki Metin'i evlerine almalarıyla başladı. Bundan sadece beş ay sonra Sinan da evlerine gelmiş. Geçici olarak başka bir erkek çocuğa da bakıyorlar. Çocukların her birinin kendi kaderi, teşhisi ve özel bakım ihtiyacı var. Zehra'ya göre onları büyütmek hiç de kolay olmamış. Çocuklara bakmak günlük terapiler, tıbbi bakım ve çok ama çok sabır gerektiriyor. Zehra için en büyük ödülün, bir gülümseme ve sıcak bir kucaklama gibi küçük zaferler olduğuna inanıyor.

"Pek çok insan bunu neden yaptığımı anlamıyor. Gerçek şu ki, bu çocuklar sevgiye daha az yetenekli değiller. Sadece dünya tarafından sevilmek onlar için daha zor," diyor koruyucu anne. Metin, Samuel School'da lise eğitimini tamamladıktan sonra, toplum merkezinin zihinsel engelli yetişkinlere yönelik sosyal merkezinde terapist olarak çalışmaya başladığını söyledi. Zehra ve biri Sofya'da diğeri Türkiye'de yaşayan biyolojik kızları, koruyucu oğlunun bir süre sonra kendi ailesini kurduktan sonra kendi evinde yaşayabilmesi için büyükannelerinin evini yeniledi. "Metin'in kendi evi olacağı ve bize yakın yaşayacağı için mutluyuz. Sinan'ın bakımında da bana destek oluyor" dedi.

Zehra, daha fazla insanın bir çocuğun farklı olduğu için terk edilmemesi gerektiğine inanmasını beklediğini vurguladı. "Hepimiz farklıyız ama hepimiz bir evi hak ediyoruz. Engelli çocuklar da sevgi, güvenlik ve kabul görmek istiyor," diye ekledi Zehra. Daha fazla terk edilmiş çocuğa ev sahipliği yapmaya ve çocukluklarını yaşama şansı vermeye hazır olduğunu vurguladı. "Çocukların ne suçu var? Onların hiçbir suçu yok. Artık 65 yaşındayım, deneyimim var ve iyi bir insanın nasıl yetiştirileceğini biliyorum," diye ekledi Krivitsalı ( Topalköy ) koruyucu anne.

"Zehra'nın hikayesi, geçici bir önlem olmasına rağmen, aile ortamında çocuklara yönelik bir bakım biçimi olarak koruyucu aile hizmetinin gerekliliğini kanıtlayan bir örnektir. O, tıpkı Samuil'den Nikolinka Ivanova ve Zhelyazkovets'ten Sabrie İbrahimova gibi, "istenmeyen çocukların" destekleri sayesinde nasıl büyüdüklerinin ve iyi, sevgi ve aile değerlerini nasıl öğrendiklerinin güzel bir örneğidir. Tanınmak istemiyorlar ama hikayeleri anlatılmaya değer," diyor Samuil Sosyal Yardım Müdürlüğü Müdürü Bülent Mehmed.

Samuil Belediyesi Çocuk Koruma Dairesi Başkanı Yumgyulxun Abtula, belediyede 13 ailenin profesyonel koruyucu aile olarak onaylandığını açıkladı. Bunlardan 10'u 12 çocuğu koruyucu aileliğe yerleştirdi ve üçü de bu aşamada boşta. Kendisi ve sosyal hizmet uzmanı Sibel Mustafa tüm koruyucu ailelere şükranlarını ifade ederek, onların kocaman yürekleri, yılmaz iradeleri, ruhları ve güçleri olan, iyiliğe ve bir çocuğun ruhunun kurtuluşuna inanan insanlar olduklarını vurguladı.

BTA'nın Razgrad'daki muhabiri Sadet Kurova